Lögfræðingur á rjúpnaveiðum.

Lögfræðingur nokkur frá Reykjavík ákvað að skreppa á rjúpu. Hann fór upp í Borgarfjörð og fann góðan stað nokkuð fyrir frá sveitabæ. Hann var búinn að veiða nokkrar rjúpur og var að endað við að skjóta eina í viðbót og er að sækja hana er bóndi kemur að honum. Þeir heilsast og tala saman en eftir það segist bóndinn nú eiga þessa rjúpu. Það samþykkir lögfræðingurinn ekki og segist þekkja sinn rétt og hann hafi skotið hana og því eigi hann rjúpuna.

Þá spyr bóndinn hvort að þeir eigi bara ekki að útkljá þetta með þriggja sparka reglunni, sem að er algengt hér í Borgarfirðinum. Lögfræðingurinn verður þá svolítið forvitinn og vill fá að vita meira. Bóndinn segir honum að fyrst sparki hann í lögfræðinginn þrisvar og síðan sparki lögfræðingurinn í hann þrisvar og svona gengur það þangað til að annar gefst upp. Lögfræðingurinn samþykkir það og segir bóndanum að sparka. Bóndinn byrjar að sparka í magann á honum og hnígur hann niður við það, næst sparkar hann í sköflunginn á honum, og er lögfræðingurinn orðinn svolítið sár en tekur samt við þriðja sparkinu sem að er mjög fast í punginn. Eftir að lögfræðingurinn er búinn að jafna sig segir hann: “Jæja nú er komið að mér” og býr sig til að sparka. Þá heyrist í bóndanum:

 “Nei, mér er andskotans sama um eina rjúpu,þú mátt bara eiga hana”.